Ψαχνει απεγνωσμενα καποιον να την βοηθησει. Αιθανεται μονη της. Συνεχως ζηταει απο κατι, ποτε δεν ειναι αρκετα αυτα που εχει. Δοξα τω Θεω, δεν εχω ακουσει ποτε απο το στομα της.
Κρινει πανευκολα και σκληρα. Ολοι οι αλλοι φταινε, εκεινη ποτε, ειναι παντα το θυμα μιας κακιας δικηγορου, ενος κακου συζυγου, ενος ακαρδου πατερα, μιας αδιαφορης μανας και τωρα, αδιαφορων τεκνων.
"Βοηθηστε με" ακουω ξανα και ξανα και ξανα και ξανα. Απο την αλλη, εκεινη δεν βοηθαει ποτε. Οταν γεννουσα μου ζητησε χρηματα για να κρατησει δυο μερες τα παιδια.
Και ομως εαν την ρωτησεις, θυσιασε τα παντα για μας. Ευτυχως που εχω δυο αδελφια και ετσι επιβεβαιωνω τις αναμνησεις μου γιατι αλλιως θα νομιζα οτι ειμαι τρελλη. Τοσο διαφορετικες ιστοριες λεμε. Εγω θυμαμαι γκομενους ατελιωτους, ξυλο και φωνες, αδιαφορια και σκληρα λογια και εκεινη θυμαται οτι κλειστηκε στο σπιτι να μας μεγαλωσει.
Η ψυχολογος μου λεει οτι ολα μου τα προβληματα προερχονται απο εκεινην. Λογικο το βρισκω εφ'οσον μαζι της ζουσα εως τα 17, ταυτοχρονα ομως και τρομακτικο... ποσα περναμε στα παιδια μας, τι ευθυνη εχουμε Θεε μου οχι μονο απεναντι τους αλλα απεναντι και σε ολους οσους καποτε θα συσχετιθουν με τα σπλαχνα μας!!
Απο την μια θυμωνω απιστευτα μαζι της γιατι ειναι ενα τοξικο ατομο. Επιμενει και απαιτει και ανακατευεται για να περασει το δικο της.
Οταν ημουνα εξι χρονων, μου ειπε οτι εγω φταιω που χαλασα την ζωη της. Δεν με ηθελε βλεπετε (ειναι κατα της αντισυλληψης), και οταν πηγε για την τριτη αμβλωση στην σειρα σε ηλικια 19 ετων, ο γιατρος της ειπε οχι και "αναγκαστηκε" να παντρευτει τον πατερα μου.
Ετσι λοιπον της χαλασα την ζωη. Λογια πολυ σκληρα εχω ακουσει απο τα χειλη της ξανα και ξανα και ξανα. Και γιατι της μιλας ακομα θα με ρωτησετε? Γιατι η μητερα μου ειναι ατομο με ειδικες αναγκες. Ειναι μικρονοας.
Χαζη δεν ειναι! Απλα συμπεριφερεται και αντιλαμβανεται τον κοσμο σαν ενα παιδι 13 ετων. Δυστυχως ενα παιδι 13 ετων πολυυυυ κακομαθημενο και με μεγαλη γλωσσα. Το λαθος ολων γυρω της ειναι οτι προσπαθουμε να παμε με τα νερα της! Απο την μερα που γεννηθηκε γινεται αυτο με αποτελεσμα να εχουμε πλεον ενα σκατοπαιδο στα χερια μας.
Οταν την αφηνεις μονη της κανει απειρα λαθη. Χρειαζεται καποιον ελα ομως που δεν θελει. Να της παιρναμε τουλαχιστον μια βοηθο. Οχι... αντρα θελει! Που να της τα εχει και ολα ετοιμα.
Α ναι! Και με απειρααααα λεφτα!!
Μπορω να σας πω χιλιαδες ιστοριες απο το πως ηταν να μεγαλωνεις μαζι της μεχρι και σημερα. Μας εφαγε (εμενα και των δυο αδελφων μου) ολη την κληρονομια απο τον παππου μας γιατι ηταν λεει "δικοι της γονεις και εκεινη επρεπε να τα παρει ολα". Ενενηντα χιλιαδες ευρω σε 5 μηνες και οχι για να ξεχρεωσει ή κατι τετοιο... σε "μεγαλη ζωη". Και εγω παρακαλαγα για 1000 Ευρω δανεικα να κανω μαγνητικη το παιδακι μου, τον Γιαννη μου, γιατι δεν την καλυπτε η ασφαλεια (ειμασταν ακομα στην διαδικασια της διαγνωσης).
Ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι μην γινω σαν αυτην... εγωιστρια και σκληρη. Ισως γιαυτο να θαβω τοσο βαθια τα θελω μου. Εχω παιδια, δεν εχω δικαιωμα στο "εγω" και στο "Θελω". Ποιος ξερει? Εγω πιστευω οτι γιαυτο το κανω.
Λενε οτι δεν διαλεγεις τους γονεις σου, και ειναι αληθεια. Μερικοι ομως ανθρωποι, δεν θα επρεπε να κανουν παιδια :( και αυτο αληθεια ειναι!
Η ψυχολογος μου λεει οτι ολα μου τα προβληματα προερχονται απο εκεινην. Λογικο το βρισκω εφ'οσον μαζι της ζουσα εως τα 17, ταυτοχρονα ομως και τρομακτικο... ποσα περναμε στα παιδια μας, τι ευθυνη εχουμε Θεε μου οχι μονο απεναντι τους αλλα απεναντι και σε ολους οσους καποτε θα συσχετιθουν με τα σπλαχνα μας!!
Απο την μια θυμωνω απιστευτα μαζι της γιατι ειναι ενα τοξικο ατομο. Επιμενει και απαιτει και ανακατευεται για να περασει το δικο της.
Οταν ημουνα εξι χρονων, μου ειπε οτι εγω φταιω που χαλασα την ζωη της. Δεν με ηθελε βλεπετε (ειναι κατα της αντισυλληψης), και οταν πηγε για την τριτη αμβλωση στην σειρα σε ηλικια 19 ετων, ο γιατρος της ειπε οχι και "αναγκαστηκε" να παντρευτει τον πατερα μου.
Ετσι λοιπον της χαλασα την ζωη. Λογια πολυ σκληρα εχω ακουσει απο τα χειλη της ξανα και ξανα και ξανα. Και γιατι της μιλας ακομα θα με ρωτησετε? Γιατι η μητερα μου ειναι ατομο με ειδικες αναγκες. Ειναι μικρονοας.
Χαζη δεν ειναι! Απλα συμπεριφερεται και αντιλαμβανεται τον κοσμο σαν ενα παιδι 13 ετων. Δυστυχως ενα παιδι 13 ετων πολυυυυ κακομαθημενο και με μεγαλη γλωσσα. Το λαθος ολων γυρω της ειναι οτι προσπαθουμε να παμε με τα νερα της! Απο την μερα που γεννηθηκε γινεται αυτο με αποτελεσμα να εχουμε πλεον ενα σκατοπαιδο στα χερια μας.
Οταν την αφηνεις μονη της κανει απειρα λαθη. Χρειαζεται καποιον ελα ομως που δεν θελει. Να της παιρναμε τουλαχιστον μια βοηθο. Οχι... αντρα θελει! Που να της τα εχει και ολα ετοιμα.
Α ναι! Και με απειρααααα λεφτα!!
Μπορω να σας πω χιλιαδες ιστοριες απο το πως ηταν να μεγαλωνεις μαζι της μεχρι και σημερα. Μας εφαγε (εμενα και των δυο αδελφων μου) ολη την κληρονομια απο τον παππου μας γιατι ηταν λεει "δικοι της γονεις και εκεινη επρεπε να τα παρει ολα". Ενενηντα χιλιαδες ευρω σε 5 μηνες και οχι για να ξεχρεωσει ή κατι τετοιο... σε "μεγαλη ζωη". Και εγω παρακαλαγα για 1000 Ευρω δανεικα να κανω μαγνητικη το παιδακι μου, τον Γιαννη μου, γιατι δεν την καλυπτε η ασφαλεια (ειμασταν ακομα στην διαδικασια της διαγνωσης).
Ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι μην γινω σαν αυτην... εγωιστρια και σκληρη. Ισως γιαυτο να θαβω τοσο βαθια τα θελω μου. Εχω παιδια, δεν εχω δικαιωμα στο "εγω" και στο "Θελω". Ποιος ξερει? Εγω πιστευω οτι γιαυτο το κανω.
Λενε οτι δεν διαλεγεις τους γονεις σου, και ειναι αληθεια. Μερικοι ομως ανθρωποι, δεν θα επρεπε να κανουν παιδια :( και αυτο αληθεια ειναι!
No comments:
Post a Comment